Ο Κιτρινοραμφούλης και η θάλασσα

 

Σε ένα καταπράσινο δάσος με  πεύκα και  πλατάνια ζει ανέμελος και χαρούμενος μαζί με τους φίλους του ο Κιτρινοραμφούλης.Ένα πουλί κατάλευκο ,με κίτρινη μύτη,ψηλόλιγνα πόδια και μαγική φωνή....Ένα πουλί-ερωδιός, πάντα γελαστός. Και, πώς να μην είναι; Ο Κιτρινοραμφούλης κάθε πρωί ξεκινάει για τη λίμνη και εκεί τσαλαβουτώντας στα ρηχά βρίσκει την τροφή του,μικρά ψαράκια και φυτά του βυθού.Όμως,περισσότερο ο χαμογελαστός μας φίλος χαίρεται και διασκεδάζει, παρά δουλεύει....τα γέλια του αντηχούν σε όλο το δάσος,καθώς δε σταματά να κάνει μπουρμπουλήθρες και να  δροσίζει τα φτερά του με καθαρό νερό..Και όταν φτάσει πια το μεσημέρι ,αφού ξεκουραστεί κάτω από το βαθύσκιωτο πεύκο ,τότε έρχεται η αγαπημένη του ώρα....όλοι οι φίλοι του και τα παιδιά από τα διπλανά χωριά έρχονται κοντά του να τον ακούσουν να τους εξιστορεί με τη μαγική του φωνή :«...τι έγινε με τη χαμένη πριγκίπισσα, ποιος βρήκε τον κρυμμένο θησαυρό ή πως λύθηκαν τα μάγια της βασιλοπούλας» ,αλλά και άλλες τέτοιες παράξενες ιστορίες γεμάτες μυστήριο και δράση. Πολλές από αυτές βέβαια  τις ιστορίες είναι αληθινές, μιας και ο Κιτρινοραμφούλης τους διηγείται όσα είδαν τα μάτια του από τα ταξίδια του πέρα από τούτο το δάσος και πέρα από τούτη τη θάλασσα που το συντροφεύει....

Η σημερινή όμως, μέρα δεν ξεκίνησε και τόσο χαρούμενα για αυτόν.Ένα περίεργο όνειρο τον έχει αναστατώσει πολύ: Ήταν λέει, κολλημένος στη θάλασσα, τα δυο του πόδια βυθίζοταν σε ένα παχύ μαύρο υγρό και τα λευκά του φτερά βρώμικα πια και κατάμαυρα κολλούσαν από την πίσσα. Προσπαθούσε να πετάξει ,αλλά μάταια...   δε μπορούσε με τίποτα να ξεκολλήσει.Ήταν εγκλωβισμένος σε μια παχύρευστη ρυπαρή μάζα, γύρω του όλα τα ψάρια επέπλεαν νεκρά....Το πρωί ξύπνησε ανήσυχος ,η διαίσθησή του τού έλεγε πως κάτι δεν πήγαινε καλά....αυτό το όνειρο προμήνυε άσχημα μαντάτα.

 

 

 

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Είχαν περάσει μέρες τώρα και δεν είχε φανεί πουθενά κανένας φίλος του από το δάσος, μήτε παιδί, μήτε ζωάκι. Τι να είχε γίνει;Πού είχαν εξαφανιστεί όλοι;Ήξερε πως τα παιδιά κάθε δυο μέρες το πολύ τον αναζητούσαν στο δάσος για να τους διηγηθεί τα παραμύθια του.Τον καλούσαν με τις αθώες φωνούλες τους και τα χαχανητά τους και φτιάχνοντας έναν κύκλο τον έβαζαν στη μέση για να τον ακούν όλοι το ίδιο καλά...τέντωναν τα αυτιά τους,έκλειναν τα μάτια και ταξίδευαν με τη φαντασία τους σε κάθε βουνό,ρυάκι,πόλη ή νησί που ο Κιτρινοραμφούλης τους έλεγε .Και τώρα;γιατί δεν άκουγε ούτε ένα ψίθυρο;

-τι να έγινε άραγε; μήπως με ξέχασαν;        

-μήπως δεν τους αρέσουν πια οι ιστορίες;

-μήπως δεν είμαι πια ο φίλος τους;

σιγομουρμούριζε περπατώντας πάνω - κάτω με τα ψηλά, λεπτά του πόδια .....ίσως τα παιδιά να ξεχάστηκαν με το παιχνίδι, ίσως να έμειναν στο σπίτι μετά από την ξαφνική νεροποντή που έκανε πριν λίγες μέρες, ίσως διαβάζουν τα μαθήματά τους και δεν προλαβαίνουν, ίσως…

Όμως, ό, τι και να σκέπτονταν δε μπορούσε να ξεχαστεί ,ούτε μπορούσε να ησυχάσει.

-Σίγουρα κάτι έχει συμβεί, κάτι πολύ άσχημο, πετάχτηκε αποφασισμένος ,και θα το μάθω πολύ σύντομα. Γιαυτό και  αποφάσισε να πετάξει μέχρι το ξέφωτο του δάσους, εκεί που ήταν το σημείο συνάντησης με τους φίλους του, κάτω από το μεγάλο, γέρικο πεύκο.Προς μεγάλη του απογοήτευση, οι φόβοι του βγήκαν αληθινοί.Πουθενά δεν υπήρχε ούτε κανένα από τα παιδιά, μα ούτε και κανένα από τα ζώα του δάσους. Μια τρομακτική σιγή απλώνονταν παντού, λες και στο δάσος είχε σταματήσει  κάθε ίχνος ζωής.Ο Κιτρινοραμφούλης δε δίστασε. Περπάτησε προσεχτικά στα μονοπάτια   που άλλοτε γέμιζαν από παιδικές φωνές, έψαξε στις φωλιές των ζώων, πέταξε και κοίταξε ψηλά στις φωλιές των πουλιών.Πουθένα ,κανένα σημάδι από τους φίλους του.

-« τι έγινε; που χάθηκαν όλοι;» συλλογίστηκε.

Συνέχισε να περπατά απορημένος, διέσχισε το δάσος και σιγά σιγά πήρε το κατηφορικό μονοπάτι που οδηγούσε προς τη θάλασσα.Από μακριά ακούγοταν θόρυβος, ασύνδετες λέξεις ,φασαρία...φωνές άγνωστες και άγριες έφταναν στα αυτιά του. Φωνές γεμάτες οργή και θυμό, σκόρπιες λέξεις και αναστάτωση…όσο όμως πλησίαζε τα πράγματα γινόταν πιο ξεκάθαρα,κάποιες φωνές του φαίνοταν γνωστές ...

Τίναξε τότε τα ολόλευκα φτερά του και πέταξε γρήγορα στο μέρος που ακούγονταν η φασαρία για να διαπιστώσει τι συμβαίνει. Από ψηλά αντίκρυσε ένα ασυνήθιστο θέαμα:Πλήθος κόσμου ήταν συγκεντρωμένο στην παραλία και μαζί με αυτόν τα παιδιά και τα ζωάκια του δάσους που τόσες μέρες είχε να συναντήσει. Δεν μπορούσε όμως να χαρεί, γιατί τα πρόσωπά τους έμοιαζαν τόσο σκυθρωπά...κάτι τα απασχολούσε...έπρεπε λοιπόν γρήγορα να μάθει...Σήκωσε ψηλά το μακρύ λαιμό του και έριξε γύρω γύρω μια προσεχτική ματιά.Η εικόνα  που αντίκρισε ήταν τρομακτική: στην άλλοτε γαλάζια θάλασσα είχε απλωθεί μια πηχτή κατάμαυρη γυαλιστερή  μπογιά που κινούταν αργά και απειλητικά προς την παραλία και νόμιζες πως θα σε καταπιεί. Στην ακτή το θέαμα ήταν εξίσου αποκρουστικό: μικρά, ψόφια ψαράκια βουτηγμένα στη μαύρη μπογιά είχαν γεμίσει την παραλία.

Πλησίασε τα παιδιά και τα ζώα του δάσους και ρώτησε να μάθει τι συμβαίνει. Ο Κιτρινοραμφούλης νόμισε ότι βλέπει και πάλι κάποιο άσχημο όνειρο ή ότι ακούει αυτός τώρα μια ιστορία από τους φίλους του, μα μια ιστορία τόσο τρομαχτική που δεν μπορούσε να πιστέψει πως ήταν και αληθινή. 

…ένα μεγάλο πλοίο, μάλλον ένα δεξαμενόπλοιο, με έναν περίεργο τρόπο χτύπησε στα βράχια, άρχισε να εξιστορεί ένα από τα παιδιά…

….κανείς δεν  ξέρει το γιατί, συνέχισε ένας μικρός κότσυφας, κάποιοι λένε πως φταίει μια ξαφνική ανεμοθύελλα που το έσπρωξε στα βράχια

…άλλοι λένε πως ήταν ανθρώπινο λάθος και πως ο καπετάνιος του πλοίου δεν πρόσεξε και προσάραξε στα βράχια, συνέχισε ο σκίουρος

..το πλοίο όμως δεν άντεξε, σχίστηκε στα δυο, αναστέναξε η σοφή κουκουβάγια

..και το χειρότερο δεν είναι αυτό, γιατί το πλοίο, όπως είπαν τα παιδιά, ήταν δεξαμενόπλοιο, που σημαίνει ,ότι κουβαλούσε πετρέλαιο.. το πετρέλαιο αυτό χύθηκε στη θάλασσα, ίσως όχι όλο, μα σίγουρα πολύ για να προκαλέσει μια τέτοια οικολογική καταστροφή ,είπε γεμάτος θλίψη ένας ολόλευκος γλάρος που ζούσε με την οικογένειά του κοντά στην ακτή.

 

 

 

Δεξαμενόπλοιο, πετρέλαιο, απροσεξία, μαύρη θάλασσα, όλες αυτές οι λέξεις αντηχούσαν στα αυτιά του Κιτρινοραμφούλη και τον φόβιζαν.Κατάλαβε αμέσως πως το ατύχημα του πλοίου είχε προκαλέσει μια μικρή πετρελαιοκηλίδα στη θάλασσα που,αν δεν αναλάμβαναν δράση αμέσως,θα μεγάλωνε και θα προκαλούσε τεράστια ζημιά όχι μόνο στη θάλασσα,αλλά και στην ακτή...Ανήσυχος, και αφού βεβαιώθηκε πως  από το πλήρωμα του πλοίου δεν είχε κινδυνεύσει  κανείς , αποφάσισε να βρει λύση.

-Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο! πρέπει πολύ γρήγορα να βρεθεί λύση,  φώναξε τότε από ψηλά και σε όλους ο Κιτρινοραμφούλης.

-δεν υπάρχει λύση , βροντοφώναξε  ένας από τους μεγάλους της παρέας.Πώς να καθαρίσουμε μια πετρελαιοκηλίδα; κανείς δε συμφωνεί!

 

-Η λύση υπάρχει αγαπητοί μου και είναι μία! αποκρίθηκε ο κύριος Ακρίδας, ένας κύριος ψηλός,ξερακιανός με γαλάζιο κοστούμι και ένα χρυσό,πανάκριβο ρολόι να αστράφτει στο δεξί του χέρι... Η εταιρεία μου, στην οποία ανήκει και το πλοίο, αναλαμβάνει την ευθύνη και θα καθαρίσει την πετρελαιοκηλίδα σκορπώντας χημικά διαλυτικά!

Η διαβεβαίωση του πλοιοκτήτη προκάλεσε σε όλους ανακούφιση!Α!τι καλά,άρχισαν να φωνάζουν...-άδικα ανησυχήσαμε!Η λύση είναι τόσο απλή !

Στα ζωάκια όμως κάτι δεν άρεσε, το ίδιο και στα παιδιά. Κοίταξαν με αγωνία τον Κιτρινοραμφούλη. Ανάμεσα στις τόσες ιστορίες που τους είχε διηγηθεί δεν είχε παραλείψει να τους περιγράψει για τη ζωή που υπάρχει στο βυθό της θάλασσας. Ένας ολάκερος κόσμος κάτω από το νερό: ψάρια, φύκια , κοχύλια. κοράλλια, χταπόδια, αχινοί, αστερίες …ένας κόσμος που τώρα θα κινδύνευε σοβαρά από μια απερίσκεπτη κίνηση.

-τα χημικά διαλυτικά δε θα καθαρίσουν μόνο το πετρέλαιο! θα καταστρέψουν και το βυθό της θάλασσας ! φώναξε τότε ο Κιτρινοραμφούλης και μαζί με αυτόν φώναξαν τα  παιδιά ,μα και όλα τα ζώα του δάσους που αγαπούσαν τόσο τα ζώα του βυθού.

-θα καθαρίσουμε το πετρέλαιο, αλλά με άλλο τρόπο! συνέχισε ο Κιτρινοραμφούλης,

ενώ η παρέα των εφοπλιστών συνέχισε να διαμαρτύρεται.

- Δεν υπάρχει άλλος τρόπος επέμειναν! Μόνο έτσι θα κερδίσουμε χρόνο και όπως ξέρετε ο χρόνος είναι χρήμα!!!

 

Ο Κιτρινοραμφούλης όμως, ήταν σα να μην τους άκουγε. Είχε κιόλας οργανώσει μια μεγάλη ομάδα που θα βοηθούσε στον καθαρισμό της θάλασσας και άρχισε να τους κατευθύνει εξηγώντας τους πως έπρεπε να είναι πολύ προσεχτικοί  : θα βουτούσαν μεγάλα μαλακά σφουγγάρια και θα ρουφούσαν το πετρέλαιο από την επιφάνεια της θάλασσας .Στη συνέχεια θα το άδειαζαν σε δοχεία που τα άλλα ζώα θα  μετέφεραν σε ασφαλές σημείο, στους « σταθμούς διάθεσης», μακριά απ΄ αυτήν.

Μια ομάδα ερωδιών και μια ομάδα φλαμίνγκο ήταν αυτοί που θα βουτούσαν στο μολυσμένο νερό και με τη βοήθεια του ράμφους τους που θα το χρησιμοποιούσαν σα λαβίδα, θα βουτούσαν τα σφουγγάρια για να ρουφήξουν το πετρέλαιο.

 

- εσείς μικροί  ερωδιοί ,μαζί με τα  φλαμίνγκο

  κρατήστε με το ράμφος σας σφουγγάρια του βυθού

 και δίχως να διστάζετε, βουτήξτε από ψηλά,

  ρουφήξτε το πετρέλαιο πολύ προσεχτικά!

 

Η φωνή του Κιτρινοραμφούλη όμως, είχε  φτάσει και  μέχρι το απέναντι αγρόκτημα που απλωνόταν στους πρόποδες ενός μικρού, καταπράσινου λόφου. Εκείνη την ώρα η κυρά Κολοκύθα μαζί με  άλλες  κολοκύθες είχαν χορτάσει με κρύο δροσερό νερό από το καθημερινό πότισμα της κυρά Χαρούλας και νωχελικά λιαζόταν κάτω από τις ζεστές, χρυσοκίτρινες ακτίνες του ήλιου. Η πιο χοντρή και ζουμερή κολοκύθα που τον άκουσε,  άνοιξε τα μάτια της, τέντωσε αργά αργά το δυσκίνητο σώμα της και είπε στις άλλες χοντροκολοκύθες:

-νομίζω πως αρκετά τεμπελιάσαμε και πως  ήρθε η ώρα να βοηθήσουμε τον Κιτρινοραμφούλη!

Έτσι ,αποχωρίστηκαν για λίγο την ξενοιασιά και κυλώντας έφτασαν ως την παραλία όπου ήταν όλοι συγκεντρωμένοι.

-εμείς μπορούμε να γίνουμε πολύ ωραία δοχεία που σε αυτά θα αδειάζετε το πετρέλαιο, είπαν χαρούμενες στον Κιτρινοραμφούλη και αμέσως πήραν θέση μαζί με τα παιδιά και τα ζωάκια του δάσους

 

 

 

Ο σκίουρος, ο λαγός, η χελώνα, η αλεπού , ο κότσυφας και η γαλαζοπαπαδίτσα, ακόμα και το μικρό μυρμήγκι θα βοηθούσαν στη μεταφορά!

-Πρώτα θα καθαρίσουμε το πετρέλαιο και μετά θα ρυμουλκήσετε τα πλοίο σας, για αυτό καλά θα κάνετε να μας βοηθήσετε ,είπαν τα ζωάκια στους πλοιοκτήτες και στρώθηκαν στη δουλειά. Δεν ήταν καθόλου εύκολο, μα ήξεραν πως θα τα καταφέρουν!

 

 Οι ιδιοκτήτες του πλοίου ενοχλήθηκαν, δεν τους άρεσε καθόλου η ιδέα να περιμένουν τόσες ώρες για να καθαριστεί  η θάλασσα και να μπορέσουν να ρυμουλκήσουν το πλοίο τους.Δεν μπορούσαν όμως να κάνουν διαφορετικά μια και ο Κιτρινοραμφούλης μας με την ομάδα του είχε κιόλας αναλάβει δράση.Μόνο ο κύριος Ακριβός θέλησε να δικαιολογηθεί:

-μα η θάλασσα δε μολύνεται μόνο από το πετρέλαιο διαμαρτυρήθηκε ο κύριος Ακριβός, ένας από τους πολλούς ιδιοκτήτες του πλοίου. Άλλοι ρίχνουν σκουπίδια, κάποιοι ρίχνουν απόβλητα από ξενοδοχεία…

-πολύ σωστά, απάντησε ο Κιτρινοραμφούλης. Πολλοί είναι οι λόγοι που μολύνουν τη θάλασσα και όχι μόνο μια πετρελαιοκηλίδα. Για αυτό θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί: όχι πλαστικά, αλουμίνια και κάθε είδος σκουπιδιών στις ακτές , όχι στο άδειασμα των απορριμμάτων  από τα ξενοδοχεία και τα πλοία στη θάλασσα και όχι σε επικίνδυνες φορτώσεις εμπορευμάτων ή κατασκευές από τους ιδιοκτήτες των πλοίων!!!

Καιρός για δράση λοιπόν! Όλων μας!

Τα ζωάκια, τα φυτά, τα παιδιά και ο Κιτρινοραμφούλης αφοσιώθηκαν στον καθαρισμό της πετρελαιοκηλίδας με θέληση και  όρεξη και έτσι μετά από μερικές μέρες  η προσπάθεια τους έφερε αποτέλεσμα! είχε καθαριστεί και η τελευταία σταγόνα πετρελαίου και η θάλασσα είχε επανέλθει στην αρχική της ηρεμία. Ο Κιτρινοραμφούλης κι όλη η παρέα του ήταν αισιόδοξοι. Το κακό είχε περάσει και είχε γίνει σε όλους μάθημα πως η προστασία της θάλασσας ήταν και δική τους υπόθεση.   Ο Κιτρινοραμφούλης δεν έκρυβε τη χαρά του!όλοι οι φίλοι του τον είχαν βοηθήσει! Τώρα μετά από τόση αγωνία και κούραση θα μαζεύονταν ξανά στο γέρικο πεύκο, κάτω στο ξέφωτο του δάσους για να ακούσουν παραμύθια και ιστορίες, ίσως κάποιες από αυτές πολύ αληθινές…

« θα σας πω μια ιστορία

που όμως είναι αληθινή,

γιατί από τα πολλά ταξίδια

χίλια πράγματα έχω δει…»

ξεκίνησε την αφήγησή του ο Κιτρινοραμφούλης ενώ παιδιά και ζώα ξάπλωσαν ξέγνοιαστα  για να τον ακούσουν……

   
της Σωτηρίας Γεωργοτά

 

 

Ένα γράμμα για τον Άϊ- Βασίλη

  Σκηνή πρώτη
(Ακούγεται ζωηρή μουσική και στη σκηνή μπαίνει ο  Αϊ Βασίλης κρατώντας το σάκο του γεμάτο παιχνίδια  μαζί με ένα νανάκι. Είναι έτοιμοι για το μακρινό του ταξίδι, όταν ξαφνικά ένα νανάκι βοηθός του φέρνει ένα γράμμα…)

Αϊ Βασίλης:

Μπήκαν και τα τελευταία

δώρα μέσα στα κουτιά

και  νομίζω πως ειν΄ ώρα

να τα πάρουν τα παιδιά!

1^ο νανάκι βοηθός:

Ετοιμάσου για να φύγεις

κι έχεις δρόμο να διασχίσεις

και σε ένα μόνο  βράδυ

όλους να   ευχαριστήσεις!

Αϊ Βασίλης:

Φεύγω ευθύς αμέσως τώρα

να μοιράσω όλα τα δώρα.

Σκηνή Δεύτερη

( Ετοιμάζονται να φύγουν όμως εκείνη τη στιγμή μπαίνουν τρέχοντας στη σκηνή τα νανάκια βοηθοί κρατώντας στα χέρια τους ένα γράμμα…)
Μουσική- μικρό χορευτικό

2^ο νανάκι βοηθός:

Ε! στάσου λίγο  Αϊ Βασίλη

και μην είσαι βιαστικός

κι ένα τελευταίο γράμμα

έπεσε σαν κεραυνός

γράφει επάνω «κατεπείγον»

μάλλον θα ναι σοβαρό,

κάποιο ίσως σου ζητάει

κάτι εξαιρετικό!

3^ο νανάκι βοηθός:

Στάσου να σου το διαβάσουμε

και να φέρω ένα κουτί

να τυλίξουμε το δώρο

και να φύγει η αποστολή.

(Το τρίτο νανάκι ψάχνει για κουτί, ενώ πριν δίνει το γράμμα στο επόμενο νανάκι, για να το διαβάσει...)

4ο νανάκι βοηθός:

«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη

Πρέπει να στο ομολογήσω

 πως ίσως άργησα λιγάκι

το γράμμα μου αυτό

να στο ταχυδρομήσω

μα δε φταίω τόσο εγώ

όσο ο ύπνος που με πήρε

κι έχασα τον ταχυδρόμο

το πρωί πριν τις οχτώ…

(συνεχίζει το επόμενο νανάκι...)

5ο νανάκι βοηθός:

Τώρα που θα κατεβαίνεις

το ταξίδι σου στη γη

μία κούκλα αγαπημένη

να μου φέρεις στο κουτί

θέλω όμορφη να είναι

με γαλάζιο φουστανάκι

λουστρινένια παπουτσάκια

και κατάξανθο μαλλάκι.

(συνεχίζει το επόμενο νανάκι...)

6ο νανάκι βοηθός:

Θέλω ακόμη να μιλάει

να γελά να τραγουδάει

κι όταν λίγο την κουρδίσω

να μπορεί να περπατάει

σε φιλάω για την ώρα

και να μην ξεχάσεις πως

το δωράκι σου αυτό

περιμένω πως και πως!!»

΄Αι Βασίλης:

-Μία κούκλα κουρδιστή

τρέχω γρήγορα να φέρω

να τη βάλω στο κουτί

για να φύγει η αποστολή.

η μηχανή των παιχνιδιών

Σκηνή τρίτη
(Φεύγουν τα νανάκια της 2ης σκηνής,πριν προλάβει να φύγει και ο Αϊ Βασίλης μπαίνουν τα επόμενα νανάκια...)

7ο νανάκι βοηθός:

Για περίμενε Αϊ Βασίλη

δεν είναι εύκολη στιγμή

στο εργαστήρι δεν υπάρχει

ούτε κούκλα , ούτε κουτί!

8ο  νανάκι βοηθός:

όλη τη χρονιά δουλεύαν

τα νανάκια να τα φτιάξουν

τα παιχνίδια που ζητήσαν

τα παιδιά να ετοιμάσουν

9ο νανάκι βοηθός:

μα δεν έμεινε ούτε ένα

δώρο που να περισσεύει

τα τυλίξαν, τα στολίσαν

κι όλα εδώ στα έχουν φέρει.

10ο νανάκι βοηθός

Πρέπει γι αυτό να ανοίξουμε

πάλι τις μηχανές,

την κούκλα για να φτιάξουμε

τα λόγια τι τα θες;

11ο νανάκι βοηθός:

Δεν είναι δύσκολο πολύ

να κινήσει η μηχανή

να, πατάμε το κουμπί

και δουλεύει στη στιγμή...

(Το νανάκι κάνει τις ανάλογες κινήσεις στη μηχανή που είναι πίσω του μα ακούγεται ένας περίεργος θόρυβος)

μα τι έπαθε και κάνει

ήχο τόσο δυνατό;

τι περίεργο συμβαίνει

δε γυρίζει τον τροχό!

12ο νανάκι βοηθός:

Θα ζεστάθηκε πολύ

που όλη τη χρονιά δουλεύει

κι ασταμάτητα γυρίζει

και παιχνίδια μαστορεύει

με ένα ,δυο χτυπηματάκια

σίγουρα θα ξεμπλοκάρει

γιατί ο χρόνος μας πιέζει 

κι αντίστροφα μετράει.

 (Το νανάκι χτυπάει τη μηχανή για να πάρει εμπρός, ακούγεται ήχος  μουσικός μηχανής...)

13ο νανάκι βοηθός:

Επιτέλους ξεκινάει

κι είναι η ώρα για δουλεία

το κουμπί που γράφει «κούκλα»

θα επιλέξω έτσι απλά.

( Πατάει ένα κουμπί της μηχανής που γραφει επάνω ΚΟΥΚΛΑ…μα αντί για κούκλα βγαίνει από τη μηχανή ένα τρενάκι)

Ακούγεται μουσική , βγαίνει με ρυθμικές κινήσεις στη σκηνή το τρενάκι...

Τρενάκι:

-Είμαι ένα μικρό τρενάκι

που ταξίδι ξεκινά

για τη χώρα οπού υπάρχει

κέφι, γέλιο, ξενοιασιά!

1ο  νανάκι βοηθός:

-Τι αστείο είναι και τούτο

τι τρενάκι κι όλα αυτά;

μόνο μία κούκλα θέλω

κι ίσως φύγω βιαστικά.

14ο νανάκι βοηθός:

-Για να προσπαθήσω εγώ..

θα τραβήξω τον μοχλό

λίγο πιο αριστερά

και μετά τα δυό κουμπιά

(κάνει τις ανάλογες κινήσεις…μα αντί για κούκλα βγαίνει από τη μηχανή ένα στρατιωτάκι)

Ακούγεται μουσική , βγαίνει με ρυθμικές κινήσεις στη σκηνή το στρατιωτάκι...

Στρατιωτάκι:

-Μολυβένιο στρατιωτάκι

είμαι χαμογελαστό

που στη μάχη ή στο παιχνίδι

δεν κουράζομαι λεπτό!

1^ο νανάκι βοηθός:

-Μα εγώ δεν ζήτησα

κανένα στρατιωτάκι

μόνο μια κούκλα κουρδιστή

και βιάζομαι τόσο πολύ.

(Μουσική ,μικρό χορευτικό από το τρενάκι και το στρατιωτάκι)

Στρατιωτάκι:

-Μία κούκλα  κουρδιστή

θέλεις απ’ τη μηχανή;

και για πες  τότε γιατί

πάτησες λάθος κουμπί;

τι λες να σε βοηθήσουμε

με την επιλογή;

κοίτα λοιπόν προσεχτικά

πίσω απ’ τη μηχανή.

Τρενάκι:

 -Βρες το σωστό συνδυασμό

που είναι για τη γιορτή

ψάξε να γράφει το κουμπί

« Πρωτοχρονιάς παραμονή» .

 και αμέσως τότε δεν αργεί

να βγει μια κούκλα ζωηρή

που όχι μόνο περπατάει

μα γελά και τραγουδάει!

(Το 1ο νανάκι τότε κάνει τις σωστές κινήσεις, ακούγεται μουσική και βγαίνει η κούκλα κάνοντας ένα μικρό χορευτικό...)

Κούκλα:

Κούκλα είμαι χαρωπή

και πολύ πολύ ζεστή

μιας κι μόλις φτιάχτηκα

για την αποστολή

και δεν αργώ να ετοιμαστώ

δώρο να γίνω γιορτινό

που ο 'Αϊ Βασίλης θα το στείλει

σε όποιο παιδί θα με χει φίλη.

Στρατιωτάκι, κούκλα, τρενάκι:

-Πάμε λοιπόν όλοι μαζί

σε αυτή τη λαμπερή γιορτή

πάμε να δώσουμε χαρά

σε όλου του κόσμου τα παιδιά!

Νανάκια κι ΄Αϊ –Βασίλης:

 Τώρα κι εμείς όλοι μαζί

ας κάνουμε από μία ευχή

και αφού είναι η μέρα γιορτινή

σε όλο τον κόσμο θ΄ ακουστεί:

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά

σε όλου του κόσμου τα παιδιά!!

             ΤΕΛΟΣ

Η ιδέα και τα λόγια είναι από την Νηπιαγωγό Σωτηρία Γεωργοτά.
Τα σκηνικά έγιναν με τη συνεργασία των νηπιαγωγών: Σωτηρία Γεωργοτά, Σοφία Σουλιώτη, Θεοδώρα Κονδύλη

Χριστουγεννιάτικο θεατρικό για το Νηπιαγωγείο :μικρά μου καλικαντζαράκια...

Σκηνή πρώτη

Την αποψινή βραδιά                                           μόλις μέρες Χριστουγέννων
ξετυλίγουμε ένα μύθο                                        αρχινίσουν γιορτινές
που η παράδοση γεννά                                      κάποιοι άνθρωποι...πως τρέμουν
μες τον χρόνο που γυρνά!                                  πως θα γίνουν και ζημιές!


γιατί κάτι πειραχτήρια                                       είναι μαύρα, κακομούτσουνα
ανεβαίνουνε στη γη                                            με τεράστια ουρά
κι είναι τόσο ασχημούλια                                  στραβοκάνα και στραβά
που φοβίζουνε πολύ!                                          και καθόλου σοβαρά!

κείνο που τα ξετρελαίνει                                    ζαβολιάρικα είναι τόσο
είναι ο ξέφρενος χορός                                       που λεπτό δε σταματούν
κι από σκανταλιές σωρό                                     μόνο που καkό δεν κάνουν
που σου παίρνουν το μυαλό!                              κι ας αλλάζουν ότι βρουν

στο κρασί ρίχνουνε ξύδι                                    μα μιλάμε, για τι άλλο;
και στο λάδι μας νερό                                        για τα καλικαντζαράκια
το αλεύρι μας σωριάζουν                                   που πειράζουν τους μεγάλους
και τα τρόφιμα ρημάζουν                                  και φοβίζουν τα παιδάκια!

Σκηνή δεύτερη
(οι αφηγητές φεύγουν από την σκηνή, εμφανίζονται οι καλικάντζαροι που πριονίζουν το δέντρο της γης)

όλοι μαζί πριονίζουν και τραγουδάνε:

                                             ρα πα ρα τα
                                       ρα τα ρο
                                       κόψτε, ρίξτε τον κορμό

                                              ρα πα ρα τα
                                       ρα τα ρι 
                                      που στηρίζει όλη τη γη

καλικάντζαρος                                    κόψτε, ρίξτε τον κορμό
Χρυσαφέντης                                     να γκρεμίσουμε τη γη
                                                           λίγο ακόμη έμεινε
                                                           πλησιάζει η στιγμή!

καλικάντζαρος                                    για σταθείτε όμως λίγο
Κατσικοπόδαρος                                 μυρωδιές με ξεσηκώνουν
                                                            τα ρουθούνια μου έχουν σπάσει
                                                            δεν αντέχω, με λιγώνουν

καλικάντζαρος             μου μυρίζουν κουραμπιέδες                    που ΄ναι το ημερολόγιο
Κωλοβελόνης              δίπλες και σιροπιαστά                             κοίταξε τις εποχές
                                     λουκουμάδες μελωμένοι                        δε μπορεί να ήρθαν κιόλας
                                     και λουκούμια γεμιστά!                          των ανθρώπων οι γιορτές!

( κοιτά έντρομος το ημερολόγιο και τρέχει στον αρχικαλικάντζαρο)


                                     Λυκοκάντζαρε για κοίτα
                                     εικοσιτέσσερις Δεκέμβρη
                                     δώδεκα μέρες για γιορτές
                                      κι ο χρόνος δεν προσμένει

 Λυκοκάντζαρος:         γρήγορα ας τα μαζέψουμε                   πάμε να ξεφαντώσουμε
                                     αφήστε τον κορμό                               με γλέντι και φαΐ
                                     πετάξτε τα πριόνια σας                        κι όταν ξαναγυρίσουμε
                                     και πάμε για χορό                                γκρεμίζουμε τη γη!      


                                    ρα πα ρα τα
                                    πα τα ρο
                                    ήρθε η ώρα για χορό!

( Τα καλικαντζαράκια φεύγουν απ΄τη σκηνή...)

Σκηνή τρίτη
  
Αφηγητής:             Κι έτσι αφήσανε το στύλο                         Πάμε κι εμείς να δούμε
                               που για λίγο είχε κοπεί                              κι όπου να ΄ναι θα ανεβούνε
                              κι εντελώς αλαφιασμένοι                           πως γιορτάζουν τα παιδιά
                              ξεκινήσαν για τη γη.                                   τι σπουδαία αυτή βραδιά;

( ο αφηγητής φεύγει στη σκηνή μπαίνουν παρέες παιδιών που παρουσιάζουν χριστουγεννιάτικες στιγμές)

Σκηνή τέταρτη

-χρόνια πολλά, χρόνια καλά                                      -Χριστούγεννα χαρούμενα
ευχόμαστε σε όλους                                                   καμπάνες αντηχούν
κι ας είναι τούτη η βραδιά                                          τα νέα τα χαρούμενα
γεμάτη μόνο από χαρά                                               παντού να απλωθούν

-γιορτάζουμε τη γέννηση                                           -ν΄αγγίξει όλες τις ψυχές
μ΄αγάπη στην καρδιά                                                  κι ελπίδα να μας δώσει
και στέλνουμε το μήνυμα                                           πως ο Χριστός γεννήθηκε
να πάει πολύ μακριά                                                   τον κόσμο για να σώσει

-τα κάλαντα ας ψάλλουμε
ετούτη τη βραδιά
γλυκές φωνές να ακουστούν
μέσα στη σιγαλιά!


Όλοι μαζί τραγουδάνε τα
κάλαντα των Χριστουγέννων:
                                            καλήν εσπέραν άρχοντες               Χριστός γεννάται σήμερον
                                            κι αν είναι ορισμός σας                  εν Βηθλεέμ τη πόλη
                                            Χριστού τη θεία γέννηση               οι ουρανοί αγάλλονται
                                             να πω στ΄αρχοντικό σας                 χαίρει η φύσις όλη

  

Σκηνή πέμπτη

( στη σκηνή μπαίνει μια παρέα παιδιών που παριστάνουν τα χριστουγεννιάτικα ελατάκια)

-μικρά ελατάκια είμαστε                       -στα κλαδιά μου έχω μπάλες
 που ετούτη τη βραδιά                            άσπρες, κόκκινες, χρυσές
 χαρούμενα χορεύουμε                           ασημένιες που γυαλίζουν
 μαζί με τα παιδιά                                    γιατί είναι γιορτινές!

-στην κορφή ένα αστέρι                         -Κείνο όμως που μ΄αρέσει

που φωτίζει λαμπερό                               κάθε χρόνο να μετρώ

και μοιράζει σ΄όλους το νέο                    τα κουτάκια με τα δώρα

για το μικρό Χριστό                                στον κορμό μου που κρατώ!

-Δώρα αγάπης και χαράς

που ανοίγουν τα παιδιά

με λαχτάρα όταν φτάσει

η αποψινή βραδιά!

Σκηνή έκτη

( μπαίνουν παιδιά που στα χέρια τους κρατούν τα Χριστουγεννιάτικα γλυκά για να στρώσουν το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι)

-κουραμπιέδες σαν το χιόνι                                -γλυκά μελομακάρονα

βουτηγμένοι μες την άχνη                                    στο μέλι βουτηγμένα

βούτυρο μοσχομυρίζουν                                      φτιαγμένα με γαρίφαλο 

κι απ΄τη γεύση με ζαλίζουν                                  και μπόλικη κανέλα

                                                                             ( είναι το μόνο παιδάκι που κρατά άδεια πιατέλα)

-δίπλες τυλιχτές μελάτες                                      -Μμ! κάτι νομίζω ξέχασα

λουκουμάδες γεμιστοί                                          να βάλω στην πιατέλα

με γλυκά ένα σωρό                                                μισό λεπτό και θα το βρω

το τραπέζι θα στρωθεί                                            τι απ΄όλα λείπει φαγητό!

( απαριθμεί τα γλυκά που βρίσκονται στο στρωμένο χριστουγεννιάτικο τραπέζι)

-δίπλες, κουραμπιέδες                                           -άφησα τη γαλοπούλα

μελομακάρονα, λουκουμάδες...                             μες το φούρνο να ψηθεί

α! ξέχασα το βασικό                                               πάμε να με βοηθήσετε

λείπει το κρέας το ψητό!                                         κι αν μείνει κι άλλο...θα καεί

( φεύγουν όλοι για να φέρουν τη γαλοπούλα, μπαίνουν τότε τα καλικαντζαράκια που ανακατεύουν και σκορπίζουν τα πάντα)

                               ρα πα ρα τα                                       ρα πα ρα τα   

                               ρα τα ρο                                            ρα τα ρι

                               αρχίστε τον τρελό χορό                    ρίξτε, σκορπίστε όλοι μαζί!

 ( τρέχουν να κρυφτούν, μπαίνει η οικογένεια με τα γλυκά)

Σκηνή έκτη

-πάει το γιορτινό τραπέζι                                                 -τώρα τι γιορτή θα γίνει
τα στολίδια , τα γλυκά                                                        με έναν τέτοιο πανικό
είναι όλα πεταμένα,                                                            αχ! μόνο και να 'ξέρα
τι μεγάλη συμφορά!                                                            ποιος το έκανε αυτό!

( ακούγεται φασαρία από τα κρυμμένα καλικαντζαράκια)

-μα για στάσου, κάτι ακούω                                           
να κουνιέται εκεί θαρρώ
κάτι πίσω απ' το τραπέζι,
για αν δω μισό λεπτό...

( ψάχνει και βρίσκει τα καλικαντζαρακαι κρυμμένα σε διάφορα σημεία)

-μα θαρρώ πως βλέπω έναν                                            -για έλα εδώ εσύ μικρούλη
καλικάντζαρο μικρό                                                             τι μου κρύβεις εκεί κάτω;
στο τραπέζι είναι κρυμμένος                                              μήπως ξέρεις τι συμβαίνει
τρέμει μήπως και τον βρω!                                                 κι είναι όλα άνω κάτω;


-μας αρέσουν τα γλυκά                                                        -κι επειδή το γλέντι πάει
και το καλό φαΐ                                                                      με τον ξέφρενο χορό
κι έτσι το δέντρο αφήσαμε                                                    για λίγο ξεφαντώσαμε
και ήρθαμε στη γη                                                                  κι εμείς το  βράδυ αυτό!

-όμως μη μας μαλώσετε
μαζί μας να χαρείτε 
γιατί σε λίγο φεύγουμε
δε θα μας ξαναδείτε!


-έτσι κι αλλιώς το έθιμο
το λέει καθαρά
δίχως καλικάντζαρους
γούστο δεν έχει η χρονιά!

(όλοι μαζί χορεύουν και τραγουδούν τα κάλαντα )

                                                     ΤΕΛΟΣ

Η ιδέα και τα λόγια είναι της Σωτηρίας Γεωργοτά